Archiwum kategorii: Kilka myśli…

Rozważania

XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 10,2-16)
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela


Dobrze wybrać to dziś duża umiejętność, która może przyczynić się do owocnych sytuacji w życiu i ominięcia niepotrzebnych trudności, przykrości i cierpienia. Dobrze wybierać to sztuka, lecz jak to robić?

Dziś, w pierwszym czytaniu, słyszymy jak Adam spośród wszystkiego, co otrzymał od Boga, wybiera Ewę; kieruje się sercem; jego wybór podyktowany jest zachwytem, zauroczeniem, może nawet szacunkiem i podziwem.

Jakie to ważne jest, kochani, abyśmy w życiu potrafili dobrze wybierać, ale jeszcze ważniejsze jest to, czym się kierujemy przy wyborach, drobnych i tych najważniejszych!! Czasem może być trudno, może nawet wydawać się, że wybór nie był dobry, ale właśnie wtedy trzeba sobie przypomnieć czym się kierowałem, co podpowiadało mi serce!!

Tak wielu ludzi zmienia dziś wybory, rezygnuje z tego co jeszcze niedawno było najważniejsze. I nie dlatego, że to były błędne wybory i decyzje, tylko dlatego, że zapomnieli o tym, co wtedy było w ich sercu, a czego dziś brakuje!!

XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 9, 38-43. 45. 47-48)
Unikać okazji do grzechu


Gdybyśmy małą kulkę śniegu spuścili ze stromej góry, to na samym dole byłaby już ogromna kula, która mogłaby narobić wiele szkód. Okazuje się, że z takiej małej kuli może być bardzo duży problem, kłopot czy niebezpieczeństwo.

Dziś w Ewangelii Jezus mówi, aby ucinać to co jest powodem grzechu, aby ucinać to co może doprowadzić do grzechu.

Dlatego tak ważne jest, kochani, abyśmy mieli tę świadomość, że w życiu z jednego niepohamowanego słowa może wyjść wielka kłótnia, która doprowadzić może do wieloletniego sporu czy stałej nienawiści. Jedno «nieucięte» zachowanie może doprowadzić do wielkiej bójki. «Nieucięte» na samym początku zachowania mogą doprowadzić do grzechu – dlatego tak ważne jest, aby uciąć, czyli zatrzymać wszystko już na starcie, aby nie rozwinęło się wielkie zło.
Jezus jest początkiem wszelkiego dobra i końcem wszelkiego zła!!!

XXV NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXV NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 9, 30-37) Druga zapowiedź męki i wezwanie do pokory


Brak uwagi na drodze kończy się zazwyczaj przeoczeniem miejsca, do którego się jedzie; ewentualnie nie zjechaniem na autostradzie wyznaczonym zjazdem i w efekcie trzeba później trochę nadrobić; czasem kończy się jakąś kraksą, a czasem tragicznym wypadkiem. Brak uwagi na to, co ważne, powoduje prędzej czy później konsekwencje mniejsze, bądź większe, ale zawsze!

Dziś w Ewangelii widzimy scenę, gdy Jezus mówi Swoim uczniom o najistotniejszej rzeczy, która się wydarzy. Szykuje ich poniekąd na to, co będzie – jednak oni nie uważają na słowa Jezusa, nie skupiają się na tym, co On mówi, tylko zajmują się sobą i tym, kto z nich jest najważniejszy!

Doskonale wiemy, jakie były efekty tego, że Apostołowie nie słuchali i nie skupiali swojej uwagi na tym, co Jezus mówił; w momencie wydarzeń, o których Jezus im wcześniej wspominał, oni uciekli – nie byli przygotowani przez wcześniejszy brak uwagi i skoncentrowania się na słowach Jezusa, co przyniosło swoje konsekwencje w tym, jak przeżywali te wydarzenia w momencie ich zaistnienia.

Jest to, kochani, dla nas ogromna lekcja, aby z uwagą i skupieniem wsłuchiwać się w to, co Bóg do nas mówi podczas Eucharystii w czytaniach, w Ewangelii, na osobistej modlitwie czy w jakichś konkretnych wydarzeniach życiowych – ponieważ w tym wszystkim zawarte są znaki i konkretne wskazania do tego, co ma nadejść i w czym będziemy potrzebowali właśnie tego, o czym być może Jezus mówi dziś.
Najpiękniejszym przykładem i wzorem takiej postawy jest Maryja: Ona wszystkie sprawy chowała i rozważała w Swym sercu; nic, co związane z Bogiem, nie umknęło Jej uwagi, a kiedy przyszedł czas cierpienia i ogromnej próby, Ona wiedziała, gdzie ma być. Jej Serce, choć mieczem przeszyte, było na to gotowe!

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 8, 27-35) Zapowiedź męki Chrystusa


Kiedy Jezus powoływał Piotra, wypowiedział znamienne słowa: «Pójdź za Mną!», wtedy Piotr dosłownie poszedł za Jezusem zostawiając wszystko.

Dziś w Ewangelii widzimy jedną ze scen, w której Piotr postanawia iść przed Jezusem, a nie za Nim. Piotr ustala jak ma wyglądać życie z Bogiem, co w nim ma być, a czego ma nie być. Ile ma być radości i ewentualnego cierpienia; ile prostych ścieżek, a ile trudu; ile zwycięstw, a ile porażek – Piotr kieruje się własną wolą i chce, aby Jezus się do niej dostosował.

Pan natomiast jasno i wyraźnie przypomina Piotrowi, że ma pójść za tym co Jezus ukaże, a co jest wolą Bożą, a nie za ludzkim wymysłem i planem. Jednak żeby się takie drogi podjąć, trzeba codziennie zapierać się siebie, czyli przestać wyprzedzać Jezusa kreowaniem swojego życia z Bogiem, a po prostu Mu się poddać i iść za tym, co Bóg daje i do czego nas zaprasza!

XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 7, 31-37)


Dziś w Ewangelii Jezus otwiera uszy i rozwiązuje język głuchoniememu słowem: «Effatha» [Otwórz się].

Człowiek, który całe swoje dotychczasowe życie nie słyszał ani nie mówił, po spotkaniu z Jezusem otworzył się. Okazuje się kochani, że każdy z nas potrzebuje «otwarcia się», bo tak wiele rzeczy zaczyna nas odciągać od Boga, że na pewnym etapie życia przestajemy Go dostrzegać i słyszeć.

Wielu ludzi siedziało w pierwszych ławkach kościelnych, a dziś Boga ani nie dostrzega, ani nie słyszy i nie dlatego, że stracili zmysły, tylko dlatego, że zaczęli je skupiać na zupełnie czymś innym. To przestroga dla każdego z nas, aby ciągle prosić Jezusa, byśmy potrafili skupiać naszą uwagę na Nim, byśmy troszczyli się i zabiegali o to, aby ciągle Go dostrzegać w Eucharystii, i abyśmy nie byli głusi na to, co do nas mówi.

Dlatego potrzebujemy ciągłego otwierania się na Boga, potrzebujemy Jego łaski byśmy nigdy nie stracili Go z oczu i nie stali się głusi na Jego głos.

„Ukaż mi Panie Swą twarz, daj mi usłyszeć Twój głos,
bo słodki jest Twój głos i twarz pełna wdzięku,
ukaż mi Panie Swą twarz.”

XXII NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXII NIEDZIELA ZWYKŁA | (Mk 7, 1-8a. 14-15. 21-23)
Prawo Boże a zwyczaje


Ostatnio czytałem taki mem, w którym autor pisze, że w Polsce stawia się coraz więcej pomników Jana Pawła II, mszy transmitowanych jest coraz więcej, religii w szkole po 2 godziny na klasę tygodniowo, a mimo wszystko ciągle zapominamy o tym, że mamy siebie wzajemnie miłować, bo to, w wielkim skrócie, chciał nam przekazać Jezus.

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam, że jeśli chodzi o PR, o wygląd, o reklamę, o zewnętrzną stronę wiary – potrafimy mnożyć i naprawdę robić wiele, ale jeżeli chodzi o nasze serce bardzo często po prostu się to rozmija z naszym życiem. Dbamy o zewnętrzną stronę, ale nasze wnętrze jakby w ogóle nie ruszone. A przecież przychodzi taki moment w budowaniu domu, że trzeba w końcu zrobić wykończeniówkę, bo przecież nikt w surowym deweloperze nie zamieszka.

Trzeba nam kochani w końcu zająć się naszym środkiem, naszym serce, które jeżeli ma być mieszkaniem Jezusa, to nie może być stan surowy, ono musi być w końcu wyremontowane!

XXI NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XXI NIEDZIELA ZWYKŁA | (J 6, 55. 60-69)
Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego


Ostatnio rozmawiałem z człowiekiem, który powiedział, że nie wierzy w Boga. Precyzując – mówił, że wie, że Ktoś jest, ale nie wierzy w to, że ten Ktoś mógłby się interesować naszym życiem.
Pomyślałem sobie, że wiara to niesamowity dar! Gdyby miało być tak, że Bóg się nami nie interesuje, że jest gdzieś daleko, ale nie przy nas, to byłoby to naprawdę smutne.

Dzisiaj w Ewangelii Jezus walczy o człowieka, mówiąc prawdę, ale też dając do zrozumienia, że słowa, które wypowiada pojmą Ci, którzy mają wiarę.

Każdy moment jest dobry na to, żeby podziękować Bogu za ten dar i robić wszystko, aby go w sobie rozwijać tak, abyśmy nigdy od Jezusa nie odeszli i nie stwierdzili, że On się nami nie interesuje. On ma Słowa życia wiecznego, więc gdzie bez wiary byśmy znaleźli pomoc?

XIX NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XIX NIEDZIELA ZWYKŁA | (J 6, 41-51)
Chleb żywy, który zstąpił z nieba


Dziś liturgia Słowa ukazuje nam tajemnicę Eucharystii, czy wierzę w prawdziwą i realną obecności Jezusa w Eucharystii?

Niech świadectwo małej męczennicy z Chin będzie dla nas przykładem i być może rachunkiem sumienia.

„Mała Li to dziewczynka, która mimo że nie została kanonizowana, to żyła w świętości i to do swojej męczeńskiej śmierci, poniesionej za Chrystusa. Mimo młodego wieku wiedziała, że Najświętszym Sakramentem jest Jezus.
Historia tej dziewczynki przenosi nas do lat 50. XX wieku, do komunistycznych Chin, gdzie wiara w Boga była zakazana. Żołnierze zaś otrzymywali rozkazy, by niszczyć kościoły katolickie i usuwać święte naczynia. Na jednej z chińskich wsi żyła mała Li, której męczeńska śmierć i życie to piękne świadectwo miłości do Eucharystii i Jezusa, które pomaga w nawróceniu i refleksji nad prawdami wiary.

W jednej ze szkół parafialnych dzieci odmawiały modlitwy. Ich katechetka, siostra Eufrazja, była z nich niezwykle dumna. Podczas jednej z lekcji mała dziewczynka zadała jej dosyć trudne pytanie: „Dlaczego Pan Jezus nie nauczył nas mówić: Daj nam nasz codzienny ryż?”. Dzieci jadły go i na śniadanie, i na obiad, i kolację. Zakonnica odpowiedziała: „Cóż – chleb oznacza Eucharystię”. I dodała: „Proś dobrego Jezusa o codzienną komunię. To prawda, że dla twojego ciała potrzebujesz ryżu. Ale dla twojej duszy, która jest warta znacznie więcej niż twoje ciało, potrzebujesz chleba. To jest chleb życia!”.

W 1953 roku mała Li przystąpiła do Pierwszej Komunii Świętej. Poprosiła w swym sercu, by zawsze mogła przyjmować ten chleb i aby jej dusza mogła żyć i była zdrowa. Od tego czasu przystępowała do komunii świętej codziennie. Obawiała się jednak, że władze komunistyczne będą starały się ją powstrzymać przed tym zamiarem. Modliła się jednak pokornie, żeby taka sytuacja nigdy nie wydarzyła się w jej życiu.

Pewnego dnia do klasy w szkole weszli czterej funkcjonariusze milicji. Zaczęli krzyczeć na dzieci: „W tej chwili dajcie nam wszystkich swoich idoli”. Li doskonale wiedziała, co mężczyźni mają na myśli. Dzieci zaczęły wyjmować starannie schowane obrazki z Jezusem, Maryją i świętymi. W przypływie ogromnego gniewu kapitan ściągnął krucyfiks ze ściany, z wściekłością rzucił go na ziemię, deptał go i zawołał: „Nowe Chiny nie będą tolerować tych groteskowych przesądów!”.
Dziewczynka miała przy sobie wizerunek Jezusa, Dobrego Pasterza, chciała go ukryć pod bluzeczkę. Była to pamiątka z dnia, kiedy pierwszy raz przyjęła do swego serca Chrystusa.

Milicjant silnie uderzył małą Li w policzek, upadła ona na posadzkę. Mężczyzna groził jej rewolwerem. Ona jednak milczała, nie chciała oddać swojego drogocennej pamiątki, z jej oczu płynęły łzy. Jeden z funkcjonariuszy strzelił w okno i rozkazał, by w tej chwili ktoś wezwał ojca dziecka. Polecił również, by wszyscy mieszkańcy wioski zebrali się w świątyni. Rozwścieczony milicjant rozbił tabernakulum i wysypał hostie na podłogę.

Li krzyknęła z rozpaczy, czuła ogromną gorycz w sercu. Jej ojca związano i postawiono niedaleko prezbiterium. Próbowano go zmusić do wyrzeczenia się wiary i Boga, ale on tego nie uczynił. W pewnym momencie komisarz powiedział coś na ucho jednemu ze swoich współpracowników i mężczyźni opuścili kościół.

Świadkiem całego zajścia był misjonarz o imieniu Luke. Wcześniej żołnierze zamknęli go w komórce, która służyła do przechowywania węgla i znajdowała się tuż przy kościele. Przez szparę z przerażeniem obserwował to, co wydarzyło się w prezbiterium.

Nazajutrz kapłan ponownie zobaczył małą Li. Podeszła do leżących na posadzce hostii, uklękła i językiem przyjęła jedną z nich. Wciąż pamiętała słowa siostry Eufrazji, że komunię świętą można przyjąć raz dziennie. Kolejnego dnia, klęcząc ponownie w świątyni, usłyszała krzyk oraz strzał z pistoletu. Kula trafiła wprost w nią. Dziewczynka upadła na podłogę. W bólu, krwawiąca, doczołgała się do Najświętszego Sakramentu i przyjęła Ciało Chrystusa ostatni raz.

Żołnierz opuścił kościół, w którym pozostała martwa Li. Udał się do komórki, w której został uwięziony misjonarz i oświadczył kapłanowi, że jest już wolny. Na koniec rewolucjonista oświadczył: „Gdyby w każdej miejscowości była taka dziewczynka, to nie byłoby nawet jednego żołnierza walczącego po stronie komunizmu”.

XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA | (J 6, 24-35)
Kto przychodzi do Chrystusa, nie będzie łaknął


Często w rozmowie z ludźmi słyszę stwierdzenie: wierzę w Boga, ale do kościoła nie chodzę, modlę się, rozmawiam [z Bogiem], ale nie potrzebuję księdza. Bezpiecznie i dość interesownie jest wierzyć w Boga – bo pomoże, bo zaradzi, bo da co trzeba, po prostu chyba bardziej opłaca się wierzyć niż nie wierzyć.

Jednakże dziś w Ewangelii Jezus piętnuje postawę ludzi, którzy podążają za Nim tylko dlatego, że jest z tego korzyść, idą za Jezusem, bo coś z tego mają. Jezus jednak w tym wszystkim zwraca uwagę na to, aby wierzyć a nie chcieć; zwraca uwagę na to, że przyjdzie czas, gdy wyznacznikiem prawdziwej wiary będzie to, czy ludzie uwierzą w Jego realną obecność w Eucharystii!

Problem z wiarą nie pojawia się tam, gdzie jest Bóg, tylko tam, gdzie chleb przemienia się w prawdziwego Boga, uwierzyć, że w kawałku chleba ukryty jest Jezus, to prawdziwa wiara, która prowadzi do nieba, ponieważ jest najpokorniejsza, najprostsza i najposłuszniejsza!!

XVII NIEDZIELA ZWYKŁA

ŻYJ W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO…

zaprasza ks. Patryk Wojcieszak

XVII NIEDZIELA ZWYKŁA | (J 6, 1-15)
Rozmnożenie chleba


Kiedyś emitowany serial MacGyver, człowiek który z niczego zawsze zrobił „coś”, mówiono żartobliwie, że dasz mu dwie zapałki, a on z nich zrobi helikopter. Potrafił swoimi umiejętnościami wyjść z każdej, trudnej sytuacji, tym samym ratując swoje i innych życie.

Jezus nie jest MacGyverem, nic z tych rzeczy, ale dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam po raz kolejny, jak On potrafi zaradzić w każdej sytuacji, jednak co w tym wszystkim jest najpiękniejsze to to, że Jezus zawsze angażuje człowieka w Swoich działaniach. Nie musiałby przecież tego robić, mógłby wszystko „sam” pozostając Bohaterem, ale On tego nie chce, zaprasza człowieka do czynienia dobra!!

Jakie to ważne, że kiedy przychodzi czas cudów, Bóg pozwala człowiekowi być ich uczestnikiem i po części również sprawcą, a kiedy przyszedł czas cierpienia i śmierci pozostał sam, biorąc na Siebie samego krzyż!! Bo zanim przyjdzie cierpienie i trud, najpierw każdy ma szansę poznać Boga Miłości i Dobroci, Boga Który nieustannie pomnaża Swoje łaski w naszym życiu!